بخش اول:

هرچقدر اشک اصیل، گوهری گرانبها و زیبا است و پروازدهندۀ روح انسان به‌سوی خدا است و هرچقدر اشک خوب آرامش‌بخش بوده و وجود انسان را نورانی کرده و مانند آب حیاتی به انسان جان می‌دهد، همان‌قدر اشک بد به انسان لطمه می‌زند.

 به همین دلیل نمی‌توان از هر اشکی تقدیر کرد؛ همان‌طور که راحت نمی‌شود از هر غمی تقدیر کرد.

یکی از موانع اشک خوب، غم و همّی است که انسان برای دنیا دارد. خیلی‌ها تکبر ندارند تا تکبر موجب قساوت قلب‌شان شده و نتوانند گریه کنند. اتفاقاً آدم‌های رقیق‌القلبی هم هستند، اما آن گریۀ معنوی و آن سوز نورانی را ندارند، این افراد مشکل‌شان این است که همّ و غم دنیا در دل‌شان زیاد است.

خیلی‌ها برای دنیا گریه نمی‌کنند. بسیاری از افراد به دلیل بلوغ فکری به نوعی درک و کنترل احساسات می‌رسند که برای دنیا گریه نکنند ولی فکر و ذکر‌شان درگیر دنیا است، به تعبیر دیگر همّ و غمشان درگیر دنیاست.

یکی از مراقبت‌های شدیدی که دوستان خدا دارند، این است که یک‌ذره همّ و غمّ دنیا در دل‌شان نیاید. آنها نه‌تنها گناه و معصیت‌های درشتی که ما انجام می‌دهیم را ترک می‌کنند، بلکه این را مراقبت هم دارند که مبادا با غم دنیا، یک‌ذره بی‌توجهی به خدا برایشان پدید بیاید.

جلسات روضه و اشک درِ خانۀ خدا و اهل‌بیت(ع) عامل نشاط جامعه است.

دانلود دو نماهنگ زیبا در وصف پیامبر اکرم ص، امام رضا ع، امام حسن ع

قبولم کن من آداب زیارت را نمی‌دانم

دانلود مستند من یک کاتولیک هستم